Mówcy

Absolwent Birmingham University (Public Management) oraz UMK (socjologia), adiunkt w Instytucie Socjologii UMK w Toruniu, kierownik Zakładu Socjologii Nauki. Stypendysta rządu brytyjskiego oraz stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej programów START (2006) oraz KOLUMB (2008).  Pracował w Center of Higher Education Policy Studies (CHEPS) na Uniwersytecie Twente. Od 2005 roku blisko współpracuje z Centrum Badań nad Polityka Publiczną na UAM w Poznaniu. W latach 2008-2009 pełnił funkcje doradcy Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego prof. Barbary Kudryckiej. Specjalizuje się badaniu polityki publicznej oraz  szkolnictwa wyższego, ale również prowadzi badania nad społecznym fenomenem kibicowania. Od 2011 jest członkiem Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych (KEJN).

Dziennikarz. Twórca Ośrodka Badań nad Przyszłością Collegium Civitas. Wykładowca Graduate School for Social Research PAN. Publicysta tygodnika „Polityka”.

Opublikował cztery książki: „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” (W.A.B., 2002), „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci” (W.A.B, 2004), „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (W.A.B, 2009) oraz „Bunt Sieci” (POLITYKA, 2012). W 2014 r. opublikował wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim książkę „Jak żyć w świecie, który oszalał”.

Na Uniwersytecie Warszawskim prowadzi w ramach DELab Laboratorium Miasta Przyszłości. Wykłada w Collegium Civitas, gdzie kieruje Ośrodkiem badań nad Przyszłością. W Centrum Nauk Społecznych PAN prowadzi seminarium o nowych mediach.

Jest członkiem Polskiego PEN Clubu.

Paweł Chorąży – Dyrektor Zarządzający Pionem Funduszy Europejskich w BGK. Ma ponad dwudziestoletnie doświadczenie w zarządzaniu środkami europejskimi. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1998) i Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (2001). Stypendysta Fundacji Roberta Boscha w Niemczech (2003‑2004). Ukończył także Leadership Academy for Poland (2019) i program IESE Business School: Top Public Executives (2018).

Doradca specjalizujący się w długoterminowych programach wzrostu wartości zasobów kadrowych. Stworzył i prowadził kilka instytucji zajmujących się kreowaniem liderów zmian. Zajmował wysokie stanowiska kierownicze w administracji publicznej oraz biznesie. W latach 1992-1993 wojewoda lubelski, a w latach 2007 – 2009 członek Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów. W okresie ponad 12 letniej pracy doradczej wspomagał procesy transformacji kulturowej wielu prestiżowych firm w Polsce, jak i na Ukrainie. W latach 1998- 2008 stała współpraca z Hay Group: doradztwo + prowadzenie zespołów projektowych. Od 2002 liczne projekty na Ukrainie (założenie i prowadzenie biura Hay Group w Kijowie w okresie 2004- 2008). Od 2009 współwłaściciel (prezes) firmy doradczej BRAD Management Consulting Sp. z o.o.

Pomysłodawca utworzenia, a od 18 lat Prezes Zarządu Stowarzyszenia Grupy Przedsiębiorców Przemysłu Lotniczego „Dolina Lotnicza”. Karierę zawodową rozpoczął w 1978 r., podejmując pracę w WSK Rzeszów. W firmie tej przez wiele lat wykonywał kierownicze funkcje w obszarach inżynierskich, marketingowych i produkcyjnych. Następnie objął funkcję Prezesa firmy Goodrich Krosno. Po 4 latach wrócił do właśnie sprywatyzowanej WSK Rzeszów (obecnie Pratt Whitney Rzeszów), gdzie pełnił funkcję Prezesa i Dyrektora Naczelnego przez 19 lat. Od kilku miesięcy prowadzi swą własną firmę Darecki Konsulting. Absolwent Politechniki Rzeszowskiej. Honorowy obywatel miasta Rzeszowa.

Urodzony w Siemianowicach Śląskich (1968), politolog, urzędnik Służby Cywilnej.

Był dyrektorem Departamentu Służby Cywilnej w KPRM, w latach 2001-2004 w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, a następnie w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej jako podsekretarz stanu odpowiedzialny min. za zagadnienia dialogu społecznego i organizacji pozarządowych, sekretarz Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, współprzewodniczący Rady Działalności Pożytku Publicznego, przewodniczący Komisji Układów Zbiorowych Pracy. Od 1995 r. pracuje w administracji rządowej pełniąc funkcje analityczne, doradcze i kierownicze. Absolwent m.in. Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego (1992) i Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie (1995).

Członek Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego od jego początku. Z wykształcenia ekonomista, jest byłym dyrektorem finansowym w dużych korporacjach międzynarodowych w Europie i Stanach Zjednoczonych. Od 2005 r. doradca przedsiębiorstw w Polsce. Jest Członkiem Zarządu Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach. Mieszka w Sichowie Dużym w Świętokrzyskim, gdzie zajmuje się biblioteką rodzinną oraz tworzy ekologiczną winnicę.

Olgierd Roman Dziekoński – architekt, urbanista, ekspert gospodarki lokalnej i samorządności. Współautor I nagrody konkursu UIA na Nowy Belgrad w 1986 r. Wiceprezydent m.st. Warszawy 1990‑1994 i 1999‑2000. Współtwórca warszawskiej samorządności po demokratycznym przełomie w 1990 r. Prezes Zarządu Agencji Rozwoju Komunalnego (ARKA) 1994‑1999. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa 1990‑2000. Ekspert US AID oraz UE, działał w Bułgarii, Rumunii, Kosowie. Dyrektor ds. rozwoju RTI Polska. Współtwórca legislacji dla samorządu Syrii w programie UE‑MAM. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury 2007‑2010, Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP 2010‑2015, koordynator pracy doradców. Aktualnie Pełnomocnik Zarządu Województwa Kujawsko­‑Pomorskiego ds. Rozwoju Gospodarczego, członek Rady Nadzorczej TARR SA, członek Rady Programowej Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, Przewodniczący Rady Fundacji Miasto‑ZMP. Działał w wielu organizacjach zawodowych, m.in.: Krajowej Radzie Izby Architektów, Zarządzie Rady Architektów Europy, Zarządzie Fundacji Małych i Średnich Przedsiębiorstw, Zarządzie Unii Metropolii Polskich (1998‑2006), Komitecie Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN (1998‑2005).

Absolwent PWST w Warszawie (1964). Zadebiutował rolą łącznika Zefira w filmie Andrzeja Wajdy Kanał (1956).

Aktor scen warszawskich: Teatru Współczesnego (1964–1981), Teatru Polskiego (1981–1994), Teatru Narodowego (od 1997), a od 2003 dyrektor artystyczny tej sceny. Wykładowca w warszawskiej PWST, dziekan Wydziału Aktorskiego (1981–1987), rektor (1987–1993 oraz 1996–2002). Członek Rady ds. Kultury przy Prezydencie RP (1992–1993). W 1989 otrzymał tytuł profesora. Obecnie wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Pełnił w niej funkcję dziekana wydziału aktorskiego (1981–1987) i rektora (1987–1993 i 1996–2002). Za jego kadencji odbudowano Teatr Szkolny Collegium Nobilium i powołano Międzynarodowy Festiwal Szkół Teatralnych.

Od roku 2003 obejmuje stanowisko dyrektora artystycznego w Teatrze Narodowym.

Laureat m.in. Złotej Maski (1971), Złotego Ekranu (1978), nagrody ministra kultury i sztuki II stopnia (1989), nagrody im. Zelwerowicza (1994), Wielkiej Nagrody Aktorskiej w Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej; nagród na festiwalach: Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1984, 1987, 1988), Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Polska” (1985), Grand Prix Kaliskich Spotkań Teatralnych (1994), Wrocławskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora (nagroda im. Lidii Zamkow i Leszka Herdegena, 1999). Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2001).

Członek Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego. Absolwent historii filozofii na UKSW, jest współtwórcą projektu budowy pierwszego w Polsce centrum nauki i od początku liderem tego procesu. Od 2006 roku Dyrektor Centrum Nauki Kopernik.

Robert Firmhofer jest również współtwórcą Pikniku Naukowego Polskiego Radia i od początku, czyli 1997 roku, przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Pikniku Naukowego. W tym czasie Piknik Naukowy stał się największą w Europie plenerową imprezą popularyzującą naukę.

W latach 1994–2004 Robert Firmhofer był z-cą dyrektora Polskiego Radia BIS, edukacyjnego programu Polskiego Radia, a w latach 2004–2005 redaktorem naczelnym Redakcji Popularyzacji Wiedzy w Polskim Radiu. Jest także członkiem Rady Upowszechniania Nauki PAN oraz Rady Programowej Festiwalu Nauki.

Od 2011 jest Prezesem Zarządu Ecsite, stowarzyszenia europejskich muzeów i centrów nauki.

Od początku akademickiej kariery zawodowej jest związana z Instytutem Socjologii, którego dyrektorem ds. nauki i badań była od 2005 do 2008 roku. W latach 2008-2012 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Filozofii i Socjologii. W pracy naukowej zajmuje się socjologią teoretyczną. Od wielu lat współpracuje również z organizacjami pozarządowymi.

W poprzedniej kadencji prof. Giza-Poleszczuk angażowała się m.in. w powstanie na UW dwóch transdyscyplinarnych jednostek: DELabu i LaCH-u. – Uniwersytet jako największa i najlepsza uczelnia w kraju powinien tworzyć własne programy badawcze i zdobywać na nie pieniądze. Nie możemy być reaktywnym odbiorcą, sami powinniśmy odpowiadać na problemy współczesności – wyjaśnia prorektor.

Profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ukończył Politechnikę Poznańską. Kilka lat prowadził badania naukowe za granicą, na uczelniach w Australii, Kanadzie i Francji. Jest autorem bądź współautorem siedmiu książek, ponad 260 artykułów naukowych, a także 19 patentów w zakresie telekomutacji, szybkich sieci telekomunikacyjnych i zarządzania sieciami.

W latach 2011–2015 był pierwszym dyrektorem Narodowego Centrum Nauki. Prof. Jajszczyk jest wiceprezesem zarządu Fundacji Kyoto-Kraków i członkiem Klubu Krakowskiego. W latach 2011–2015 był członkiem Rady Muzeum Narodowego w Krakowie. Jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk i prezesem Oddziału PAN w Krakowie. Zasiada w Komitecie Polityki Naukowej. Od stycznia 2017 r. jest członkiem Rady Naukowej Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERC), a we wrześniu 2017 r. został wybrany na członka zwyczajnego europejskiej akademii nauk Academia Europea.

Związany z sektorem kultury i instytucjami kultury. W latach 2016-2019 dyrektor Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu. W latach 2008-2013  dyrektor Muzeum Śląskiego w Katowicach. Od 2019 r. prowadzi działalność doradczą, wydawniczą i pisarską. Współwłaściciel wydawnictwa Azory.

Historyk sztuki (UJ, 1991), M.A. of public policy (GRIPS, Tokio, 2007); absolwent Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie (1998) oraz absolwent Podyplomowych Studiów Europejskich na Uniwersytecie Warszawskim i w Maastricht  (2001-2002).

W latach 1998-2002 związany z administracją publiczną (rządową i samorządową); urzędnik służby cywilnej.

Doświadczenie i wiedzę związaną z funkcjonowaniem sektora kultury należy w jego przypadku wiązać ze współpracą z Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie (1992-1996) oraz – po przerwie związaną z praca dla administracji publicznej – z kierowaniem w latach 2002-2003 projektem Rok Polski w Austrii w Instytucie Adama Mickiewicza.

Od 2003 roku był dyrektorem kolejno Muzeów w Gliwicach (2003-2008) oraz Muzeum Śląskiego (2008-2013). W obydwu przypadkach oznaczało to podjecie działań reformującym i modernizujących pracę obu tych placówek, w praktyce oznaczających organizowanie pracy tych muzeów jako placówek otwartych, uwzględniających potrzeby rynku edukacyjnego, sięganie do złożonego dziedzictwa mniejszości narodowych i grup wykluczonych (m.in. odpowiadał za powołanie do życia, pierwszej stałej trasy zwiedzania dla osób niewidomych  w obrębie galerii malarstwa w Polsce; Galeria Muzeum Śląskiego w Katowicach).

Odpowiedzialny za  budowę nowego Muzeum Śląskiego (projekt w ramach RPO, wartość 324 mln zł)  oraz przygotowanie stałej wystawy historii Górnego Śląska. Obecnie pełni funkcję dyrektora Muzeum Górnośląskiego.

Autor publikacji z dziedziny historii architektury ekspresjonistycznej (Erich Mendelsohn) i twórczości E. Mendelsohna (przewód doktorski UJ), historii Żydów na Górnym Śląsku, krajowych i zagranicznych publikacji z zakresu historii Górnego Śląska oraz licznych tekstów prasowych. Redaktor Naczelny wydawnictw Muzeum w Gliwicach oraz Muzeum Śląskiego w Katowicach. W przygotowaniu praca poświecona roli świątyni Yasukuni  w Tokio w determinowaniu polityki zagranicznej Japonii (wydanie  2012/2013 w oficynie Muzeum Manggha w Krakowie).

Wykładowca na Uniwersytecie Śląskim (2007-obecnie).

Autor m.in. takich projektów z dziedziny ochrony i upowszechniania dziedzictwa jak gliwickie Dni Dziedzictwa Europejskiego (2003) oraz projektów adresowanych do osób z dysfunkcjami narządów wzroku (2009-2011).

Członek m.in. Rady Ekspertów projektu Europejskiej Stolicy Kultury Katowice 2016 (2009-2011), Royal Society of Victoria w Melbourne (2007-2010), grupy roboczej ds. Kultury Grupy Wyszechradzkiej (2002-3).

Stypendysta Uniwersytetów w Amsterdamie(1991), Heidelbergu (1995) oraz Instytutu GRIPS w Tokio (2006-2007).

Absolwent Wydziału Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Handlowej (dawniej SGPiS) w Warszawie – specjalizacja Ekonomia i Organizacja Handlu Zagranicznego. Od 2002 do 2008 roku pracował w BRE Banku S.A. m.in. jako dyrektor ds. Finansów Ryzyka i Operacji w Pionie Bankowości detalicznej (MultiBank i mBank). W latach 2003 – 2008: członek Zarządu BRE i dyrektor finansowy (CFO). Odpowiadał za przygotowanie i wdrożenie systemu informacji zarządczej, sprzedażowej, finansowej i o kliencie. Wcześniej pracował jako dyrektor wykonawczy pionu zarządzania ryzykiem Banku Pekao S.A. Nadzorował liczne projekty dotyczące np. wykorzystania międzynarodowych standardów rachunkowości do prezentacji ryzyka finansowego, czy zasad kształtowania wyniku Banku z zarządzeniami polityki wyceny aktywów. Karierę rozpoczynał w 1993 roku w Powszechnym Banku Gospodarczym S.A. Kierował m.in. spółką PBG – Fundusz Inwestycyjny. Był także wiceprezesem Zarządu PBG S.A. Grupa Pekao S.A. W latach 1984 – 1990: pracownik naukowy w Instytucie Rozwoju Gospodarczego SGH. Od stycznia do grudnia 2010 roku prezes MNI S.A., spółki notowanej na Giełdzie Papierów Wartościowych. Od 2011 do 2016 roku był Prezesem Zarządu Poczta Polska S.A.

Architektka i urbanistka. Współzałożycielka i wiceprezes Forum Rewitalizacji. W latach 2011‑2015 pełniła funkcję prezesa. Zawodowo związana z Lublinem, zajmowała się m.in. rewitalizacją jego kilku dzielnic przy udziale mieszkańców. W latach 80. w „Solidarności”, internowana w stanie wojennym. Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Autorka wielu publikacji dotyczących zintegrowanych metod rozwoju jakościowego miast. Współautorka tłumaczenia książki Gordona Cullena „The Concise Townscape”.

Reprezentantka Polski w windsurfingu, mistrzyni i dwukrotna wicemistrzyni świata w olimpijskiej klasie RS:X, brązowa medalistka XXX letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie.

Aktualnie reprezentuje klub YKP Warszawa. W 2007 zdobyła mistrzostwo świata w klasie RS:X. W 2004 startowała na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach zajmując 12. miejsce w klasie Mistral oraz w Pekinie 2008 w klasie RS:X - 7 miejsce. Czterokrotnie była mistrzynią świata w kategorii juniorek oraz młodzieżowej. Jej trenerem klubowym jest Witold Nerling, a opiekunem kadry Paweł Kowalski. Zdobyła złoty medal mistrzostw świata seniorów w Portugalii w 2007 i srebrne w 2011 oraz 2012.

W 2006 roku, razem z raperem Pono, założyła Fundację Hey Przygodo pomagającą potrzebującym, uzdolnionym dzieciom. Była prowadząca programu katolickiego "Raj" w TVP. Wchodzi w skład kolektywu DIIL Gang.

Ekspert gospodarczy, od wielu lat specjalizujący się w zarządzaniu projektami. Członek licznych organizacji i stowarzyszeń gospodarczych. Ukończył Wydział Elektroniczny na Politechnice w Budapeszcie oraz SGPiS (SGH) w Warszawie. Studiował zarządzanie, politykę gospodarczą i problematykę małych i średnich przedsiębiorstw w USA, Wielkiej Brytanii, Japonii i Korei. W latach 1991-1993 był posłem Sejmu RP - członkiem Komisji Współpracy z Zagranicą. Na początku lat dziewięćdziesiątych kierował ze środków PHARE Programem Promocji Polskiego Eksportu EXPROM. Od 1990 roku pełni funkcję Sekretarza Generalnego Krajowej Izby Gospodarczej. Od 1993 roku reprezentuje Krajową Izbę Gospodarczą w Stowarzyszeniu Izb Przemysłowo – Handlowych EUROCHAMBRES w Brukseli, a od września 2005 jest Członkiem Zarządu tego Stowarzyszenia. Zarządzał udziałem Polski w Światowej Wystawie EXPO 2000 w Hanowerze. Był Komisarzem Generalnym Sekcji Polskiej Światowej Wystawy EXPO 2005 w Aichi (Japonia).

Prowadził wykłady i prelekcje w wielu krajach świata. Jest autorem wielu ekspertyz i publikacji z zakresu ekonomii, marketingu i promocji. Za swoją działalność odznaczony wieloma odznaczeniami i orderami, m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Zasługi Republiki Węgierskiej i Republiki Estonii, Orderem Wielkiego Księcia Giedymina Republiki Litwy.

Ur. 1946, zm. 2015. Z wykształcenia architekt. Przez kilkadziesiąt lat był zaangażowany w działania proekologiczne. Współtwórca jednej z pierwszych organizacji ekologicznych po upadku PRLu „Pracowni na rzecz Wszystkich Istot” i miesięcznika „Dzikie Życie”. Mieszkał w Białowieży. Dziennikarz (pisał m.in. w białoruskim miesięczniku kulturalnym „Czasopis”, pismach ekologicznych i kulturalnych), felietonista, prezes Towarzystwa Ochrony Krajobrazu z Hajnówki. Autor książek o przyrodzie i kulturze, związany z pozarządowymi organizacjami działającymi dla ochrony dzikiej przyrody. Wykładał kulturoznawstwo regionu na zamiejscowym wydziale Politechniki Białostockiej. Prowadził blog poświęcony ochronie Puszczy Białowieskiej. Był członkiem kilku gremiów naukowych i społecznych zorientowanych na ochronę przyrody. Współpracował przy realizacji filmów dokumentalnych TVP „W ostatniej puszczy Europy” i „Pamięć domu” (oba 2012). Znaczną część życia związał z dziką przyrodą i Puszczą Białowieską.

Doktor nauk medycznych. Od grudnia 2024 roku Wicepremier RP, Minister Obrony Narodowej. W latach 2011‑2015 Minister Pracy i Polityki Społecznej, od stycznia 2012 roku przewodniczący Trójstronnej Komisji ds. społeczno-gospodarczych, w której wraz z przedstawicielami  rządu zasiadają reprezentanci ogólnopolskich związków zawodowych i organizacji pracodawców. Od 2015 prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji.

2008–2011 r. lekarz Kliniki Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi Collegium Medicum UJ.  2010–2011 r. Radny Miasta Krakowa, zajmujący się problematyką polityki społecznej oraz ochrony zdrowia. Członek Rady Wydziału Lekarskiego Collegium Medicum UJ.

Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2010 roku z wyróżnieniem obronił pracę doktorską – „Związek zmienności genu kodującego cyklochydrolazę GTP z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych na cukrzycę typu 2”. Badania naukowe w Emory University School of Medicine w Atlancie (USA).

Jako radny Krakowa aktywnie uczestniczył  w pracach Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Zdrowia i Profilaktyki oraz Uzdrowiskowej, Komisji Mienia i Przedsiębiorczości.

Wychowany w tradycjach  ruchu ludowego. Jest jednym z założycieli Stowarzyszenia Forum Młodych Ludowców, a od 2008 r. sekretarz Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL.

Czas prywatny poświęca żonie Agnieszce i rozwija swoje pasje, którymi niezmiennie pozostają historia oraz dobra książka.

W latach 2009 -2016 Dyrektor Wykonawczy ds. Strategii i Zarządzania Projektami w PKN ORLEN S.A., członek Rady Nadzorczej UNIPETROL oraz przewodniczący Rady Nadzorczej ORLEN Upstream. Wcześniej w Grupie Telekomunikacja Polska oraz w firmach Avantis oraz American Management Systems. Absolwent WSB-NLU w Nowym Sączu oraz Maastricht School of Management.

Prawniczka, nauczyciel akademicki, polityk, profesor nauk prawnych.

Jest profesorem tytularnym Prawa Administracyjnego i Nauki Administracji Publicznej (2003). W roku 1978 otrzymała tytuł magistra administracji na Wydziale Administracyjno-Ekonomicznym białostockiej filii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1985 uzyskała stopień doktora nauk prawnych (Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego), zaś w 1995 - stopień doktora habilitowanego Prawa Administracyjnego i Administracji Publicznej.

Od marca 1998 r. do sierpnia 2007 r., przez trzy kadencje, była rektorem Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Białymstoku. Zawodowo związana z Uniwersytetem w Białymstoku, została profesorem tej uczelni. Od 2002 do 2005 kierowała Katedrą Prawa Administracyjnego, a od 2002 do 2006 także Zakładem Nauki Administracji Publicznej. W latach 1998–2007 zajmowała stanowisko rektora Wyższej Szkoły Administracji Publicznej im. Stanisława Staszica w Białymstoku. 1 września 2007 została prezydentem tej uczelni.

Profesor Barbara Kudrycka jest członkiem wielu krajowych i międzynarodowych organizacji zajmujących się reformami administracji publicznej, przeciwdziałaniem korupcji, budowaniem instrumentów wspomagających funkcjonowanie administracji publicznej szczebla samorządowego i rządowego (m.in. Stowarzyszenia Instytucji i Uczelni Administracji Publicznej Europy Centralnej i Wschodniej - NISPACEE, Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Edukacji Administracji Publicznej - SEAP oraz Międzynarodowej Organizacji Uczelni i Instytucji Administracji Publicznej - IIASIA.). Jest też członkiem Komisji Ekspertów ds. Administracji Publicznej ONZ (ECOSOC).

Od 2004 roku do listopada 2007 roku była posłem w Parlamencie Europejskim. Była członkiem Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, a także Delegacji do spraw stosunków z Białorusią. Od 2004 do 2007 i od 2014 do 2019 deputowana do Parlamentu Europejskiego VI i VIII kadencji, od 2007 do 2013 minister nauki i szkolnictwa wyższego.

Prof. Barbara Kudrycka jest członkiem Transparency International Polska oraz Amnesty International. Laureatka nagród: "Serce za serce" przyznanej przez Stowarzyszenie MONAR, "PROstudencki autorytet w życiu publicznym" przyznawanej przez środowiska studenckie oraz Złotych kluczy w kategorii "Człowiek roku 2011" wyróżnienie przyznawane przez białostocki "Kurier Poranny".

Absolwent Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Gdańskiej (1978). W latach 1978-1991 asystent i specjalista na tym Wydziale. W latach 1992-2002 z-ca dyrektora administracyjnego PG. Doktor nauk ekonomicznych (2000). Profesor nadzwyczajny w Zakładzie Zarządzania Wiedzą i Informacją Wydziału Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej, prodziekan ds. kształcenia ustawicznego WZiE kadencji 2002-2008, prodziekan ds. nauki WZiE PG. Autor dwóch monografii, redaktor naukowy 5 monografii, autor kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz popularno-naukowych dotyczących doskonalenia organizacji i zarządzania współczesnym uniwersytetem. Członek zespołu autorów strategii środowiskowej szkolnictwa wyższego na lata 2010-2020. Współpracuje jako ekspert z Fundacją Rektorów Polskich i Ministerstwem Nauki i szkolnictwa Wyższego. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół koncepcji zarządzania współczesnym uniwersytetem i społecznej odpowiedzialności Uczelni.

Kulturolożka, ekspertka w dziedzinie polityk kulturalnych EU, prezeska Stowarzyszenia Kultura Miejska w Gdańsku. Przez wiele lat koordynowała program współpracy międzynarodowej w Nadbałtyckim Centrum Kultury, pracowała w Zarządzie European Forum of the Arts and Heritage (Culture Action Europe) w Brukseli.

Od 7 lat świadoma obywatelka Wrzeszcza - historycznej dzielnicy Gdańska, z dynamicznym potencjałem rozwojowym. Lidia Makowska specjalizuje się w badaniu miasta, na styku sztuki współczesnej z nowoczesną humanistyką, edukacją obywatelską i kulturą przestrzenną.

Koordynuje obywatelską Inicjatywę wrzeszcz.info.pl. Upomina się – inspirując się teorią francuskiego socjologa Henri Lefebvre'a – o prawa mieszkańców do miasta i rzeczywistą partycypację we współzarządzaniu przestrzenią i budżetem miejskim. Współinicjatorka powołania rad dzielnic w Gdańsku: w maju 2011 została wybrana przez mieszkańców Wrzeszcza na przewodniczącą Zarządu Dzielnicy Wrzeszcz Górny.

Ukończył w 1976 studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 doktoryzował się w Virginia Polytechnic Institute and State University, habilitację obronił w 1997. Zajmuje się teorią grup i pierścieni.

Od czasu ukończenia studiów pracuje w Instytucie Matematyki UW, od 1997 na stanowisku profesora. Od 1996 do 1999 pełnił funkcję wicedyrektora, następnie do 2005 dyrektora tej jednostki. W latach 2005–2007 przewodniczył Państwowej Komisji Akredytacyjnej, następnie został przewodniczącym Komisji Dydaktyki Komitetu Matematyki PAN. Zasiada w komitetach redakcyjnych czasopism "Delta" i "Algebra and Discrete Mathematics", od 2002 roku członek zespołu ekspertów matematycnych w koordynowanym przez OECD programie PISA; od 2012 - przewodniczący tego zespołu.

28 listopada 2007 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej. 26 sierpnia 2009 został odwołany. 31 grudnia 2009 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. 31 stycznia 2012 został odwołany.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Rektor Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kierownik Katedry Polityk Publicznych, były Dziekan Kolegium Gospodarki i Administracji Publicznej. Redaktor naczelny kwartalnika „Zarządzanie Publiczne”. Specjalizacja akademicka: analiza polityk publicznych, zarządzanie publiczne, organizacyjne i systemowe uczenie się. Brał udział jako ekspert i koordynator w kilkudziesięciu projektach krajowych i międzynarodowych z zakresu analizy polityk publicznych; jakości rządzenia; zarządzania strategicznego; organizacyjnego uczenia się. Autor ponad 260 publikacji naukowych publikowanych w renomowanych krajowych (PWN, Scholar) oraz zagranicznych wydawnictwach (Routledge, Peter Lang Publishing).

Jeden z liderów ruchów miejskich w Polsce. Współtwórca ruchu My‑Poznaniacy, stowarzyszenia Prawo do Miasta oraz Kongresu Ruchów Miejskich, w którym po powołaniu formalnej federacji był Prezesem Zarządu (2016-2019).

Absolwent elektroniki na Politechnice Wrocławskiej, zawód inżyniera porzucił dla pracy redaktorskiej, wydawniczej, publicystyki rynku książki u progu transformacji. Prowadził przez szereg lat samodzielną działalność gospodarczą.

Inicjator i redaktor naczelny popularnego, ogólnopolskiego czasopisma o książkach KURIER CZYTELNICZY (1994-2001), założył też kilka innych czasopism. Publikował w szeregu gazet i czasopism oraz w kilku książkach, popularnych i naukowych. Współpracuje z warszawskim Magazynem Literackim KSIĄŻKI.

W latach 2007-2008 zorganizował w Poznaniu Biuro Demokracji Uczestniczącej, opracował raport „Poznań konfliktów”(2008), wcześniej zakładał Stow. Neutrum – na rzecz państwa neutralnego światopoglądowo.

Żonaty, ma dwie dorosłe córki.

Profesor zwyczajny w Instytucie Elektroenergetyki Politechniki Łódzkiej, będąc jednocześnie członkiem Europejskiego Instytutu Energii (European Energy Institute), wybranej grupy szesnastu ekspertów z krajów Unii Europejskiej, pełniących funkcję doradczą (think tank) w sprawach energetycznych dla instytucji i firm europejskich. Profesor W. Mielczarski jest jedynym przedstawicielem Polski w European Energy Institute i jednym z dwóch przedstawicieli z krajów, nowych członków Unii Europejskiej.

Profesor W. Mielczarski posiada ponad 30 letnią praktykę w elektroenergetyce, włączając w to 10 lat pracy zagranicą w krajach takich jak Australia, Kanada i Singapore. Brał udział w projektowaniu i wdrażaniu rynków energii elektrycznej w Australii, kanadyjskiej prowincji Ontario oraz Polsce.

Przygotował projekt polskiego rynku energii elektrycznej, który zostaje przyjęty przez rząd w grudniu 1999 roku. Następnie prowadził szereg projektów dla rynku bilansującego w Polsce, w tym projekt i wdrożenie systemów komputerowych LPD i GMOS dla celów planowania pracy systemu elektroenergetycznego. Za projekt tych programów otrzymał nagrodę Premiera RP w roku 2005.

Obecnie profesor W. Mielczarski kieruje Grupą Badawczą Rynków Energii Elektrycznej prowadząc jednocześnie szereg projektów dla polskich, europejskich i amerykańskich firm energetycznych w zakresie analiz rynkowych oraz metod planowania i sterowania pracą systemu elektroenergetycznego.

Jest organizatorem corocznej międzynarodowej konferencji „European Electricity Market”. Jego dorobek publikacyjny obejmuje 10 książek i wydań specjalnych, 21 rozdziałów w książkach, 45 artykułów w pismach naukowych oraz ponad 150 referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych. Profesor W. Mielczarski kierował ponad 65 projektami badawczymi i wdrożeniowymi. Opatentował również trzy rozwiązania dotyczące poprawy jakości energii elektrycznej.

Urodzony 20 czerwca 1968 r. we Wrocławiu. Polski menedżer i bankowiec, były prezes zarządu Banku Zachodniego WBK.

Prezes Rady Ministrów w latach 2017‑2023, Minister Rozwoju (2015‑2016), a następnie m.in. Minister Rozwoju i Finansów (2016‑2018) oraz Minister Cyfryzacji (2020‑2023).

Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Business Administration Central Connecticut State University oraz Politechniki Wrocławskiej, studiów MBA na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Uniwersytetu w Hamburgu oraz Uniwersytetu w Bazylei. Karierę zawodową rozpoczął w 1992 roku w spółce Cogito. W latach 1993‑1996 pracował we wrocławskiej firmie Enter Marketing-Publishing, W 1995 r. odbył staż w Deutsche Bundesbank, a w latach 1996 - 1997 pracował na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W 1998 r. został Zastępcą Dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Komitecie Integracji Europejskiej i był członkiem grupy negocjującej przystąpienie Polski do Unii Europejskiej (Bankowość i Finanse). Następnie związał się z Grupą Banku Zachodniego WBK (wcześniej z Bankiem Zachodnim). Od maja 2007 r. był prezesem zarządu tej instytucji.

Jest współautorem podręcznika z zakresu prawa unijnego i ekonomiki integracji gospodarczej. W latach 1998–2001 był członkiem rad nadzorczych Agencji Rozwoju Przemysłu i Zakładu Energetycznego Wałbrzych. Zasiadał też w sejmiku dolnośląskim I kadencji. Od 2008 r. do objęcia stanowiska wicepremiera i Ministra Rozwoju był konsulem honorowym Republiki Irlandii w Polsce. W 2013 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Natomiast w 2015 r., Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dyrektorka Małopolskiego Instytutu Kultury; z instytucją związana od 2002 r. Z wykształcenia polonistka, w 2007 r. obroniła pracę doktorską na Wydziale Polonistyki UJ poświęconą znaczeniu polskiej kultury w Rosji radzieckiej w latach odwilży. Założycielka i pierwsza redaktorka naczelna kwartalnika „Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni”. Pracowała m.in. dla Stowarzyszenia Willa Decjusza w Krakowie, Związku Miast Polskich oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Współinicjowała powstanie Forum Kraków, zrzeszenia osób działających na rzecz animacji kultury oraz ruchu krakowskich Obywateli Kultury. Prywatnie przekonana, że dużo da się zrobić.

Od 2011 do 2015 podsekretarz stanu w resortach związanych z rozwojem regionalnym, od 2016 do 2018 członek zarządu województwa pomorskiego. Obecnie Wiceprezes Zarządu Międzynarodowych Targów Gdańskich.

Z wykształcenia jest prawnikiem. Był m.in. posłem na Sejm RP oraz wiceprezydentem miasta Sopotu odpowiedzialnym za wykorzystanie Funduszy Europejskich, opracowywanie strategii rozwoju, gospodarkę nieruchomościami i politykę społeczną.

Luk Palmen – współzałożyciel i Prezes Zarządu InnoCo. Prowadzi usługi doradcze i coachingowe w zakresie strategii rozwoju i zarządzania innowacjami w przedsiębiorstwach oraz w jednostkach naukowych. Jest członkiem rad nadzorczych spółek technologicznych. Od ponad 15 lat zajmuje się doradztwem i coachingiem w zakresie zarządzania innowacjami, zarządzania MŚP, zarządzania klastrami oraz komercjalizacji technologii. Angażuje się w promowanie innowacyjnych modeli współpracy w gospodarce. Jest autorem i współautorem praktycznych przewodników w zakresie foresightu, komercjalizacji technologii oraz klastrów. Jest menedżerem ds. innowacji i kooperacji Klastra Silesia Automotive & Advanced Manufacturing. Członek Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego.

W latach 2012-2013 była prezesem zarządu PGNiG SA. Od czerwca 2015 jest prezesem zarządu Virgin Mobile Polska. Absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach, Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie, INSEAD Executive MBA. W latach 1997-2001 pracowała w Ministerstwie Skarbu Państwa na stanowisku Naczelnika Wydziału Funduszy Kapitałowych i Naczelnika Wydziału Spółek Strategicznych i Instytucji Finansowych. W Telekomunikacji Polskiej S.A. była Dyrektorem Departamentu Współpracy z Regulatorem oraz Dyrektorem Wykonawczym ds. Strategii, Rozwoju i Oferty Hurtowej. W latach 2007-2009 Prezes Zarządu PTK Centertel sp. z o.o., operatora sieci Orange. Od czerwca 2011 r. do marca 2012 r. Członek Zarządu ds. Sprzedaży PKN Orlen S.A. Od 19 marca 2012 roku jest Prezesem Zarządu PGNiG SA.

Antropolog, adiunkt na UAM w Poznaniu. Studiował w Wielkiej Brytanii, Holandii oraz USA.  Za doktorat o polskich miastach otrzymał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Jeden z liderów Kongresu Ruchów Miejskich, kurator debat na festiwalu Warszawa w Budowie IV, współtwórca "Miejskiego anty-bezradnika przestrzennego".

Prezes Krokus Private Equity. Posiada wieloletnie doświadczenie w transakcjach inwestycyjnych i kapitałowych, w zarządzaniu i w radach nadzorczych polskich firm. Działacz podziemnej opozycji w czasach PRL, odznaczony Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski. Wiceprzewodniczący Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego.

Myśliciel przyszłości, umysł pionierski i kreatywny. Jest międzynarodowym doradcą ds. Innowacji. Włada płynnie wieloma językami. Profesor Raich zajmował wysokie stanowiska kierownicze w organizacjach globalnych, takich jak: Xerox, Citigroup czy Zürich Financial Services. Od 1991 do 2001 byl odpowiedzialny za projekt rozwoju przedsiębiorczości w Polsce.

Od 1997 roku profesor Raich pełni funkcję przewodniczącego zarządu Learnità Ltd., londyńskiej firmy zajmującej się kreowaniem innowacji.

Pełni także funkcję wykładowcy w Wyższej Szkole Biznesu ESADE w Barcelonie oraz profesora Uniwersytetu Educatis.

Jego książka „Globalna Transformacja Biznesu i Społeczeństwa” została w 2011 roku wydana po polsku.

Partner Forum Analiz Energetycznych oraz doradca Regulatory Assistance Project - międzynarodowej organizacji non-profit, świadczącej wyspecjalizowaną pomoc jednostkom administracji publicznej w obszarze energetyki oraz pomagającej przy wypracowywaniu rozwiązań poprawiających efektywność ekonomiczną szeroko rozumianego rynku energii. Doktor nauk ekonomicznych. W latach 2008-2012 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie. Wcześniej był adiunktem na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował także w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju oraz w Forum Europy Środkowo Wschodniej w Fundacji Batorego. W 2009 r. był członkiem rządowego zespołu, który wynegocjował pierwsze transakcje sprzedaży uprawnień do emisji CO2 w ramach protokołu z Kioto. Promotor i współautor dopłat do kapitału kredytów na kolektory słoneczne dla klientów indywidualnych. Pracował nad instrumentami wsparcia poprawy efektywności energetycznej, inteligentnych sieci energetycznych i nowych technologii w ochronie środowiska.

Asystent naukowy w Instytucie Studiów Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, Kierownik ośrodka Centrum Wyzwań Społecznych ISS UW. Członkini zespołu Pracowni Kapitału Społecznego, współtwórczyni inicjatywy "Projekt Społeczny 2012" finansowanej przez CEE Trust. Specjalizuje się w badaniach dotyczących roli Kościoła i religii w sferze publicznej, kapitału społecznego w społeczeństwach postkomunistycznych, a także w badaniach ewaluacyjnych i strategicznych dla instytucji polityki społecznej oraz trzeciego sektora w Polsce. Członkini Laboratorium "Więzi" i Stowarzyszenia Kobiet "Amicta Sole".

W latach 1985‑2020 pełnił funkcję dyrektora technicznego w amerykańskim Instytucie Badawczo-Rozwojowym Energetyki (Electric Power Research Institute). Z EPRI związany od 1985 roku. Przedtem pełnił funkcję asystenta badawczego Forum Modelowania Energii na Uniwersytecie Stanforda. Absolwent kierunków związanych z inżynierią elektryczną i ekonomiczną na Politechnice Śląskiej oraz na Uniwersytecie Stanforda. Laureat nagrody EPRI Chauncey w latach 2002 i 2004. W 2000 roku za całokształt działalności uhonorowany nagrodą John Mungenast International Power Quality, ufundowaną przez gazety „Power Quality Magazine” oraz „The Financial Times”. Redaktor naczelny tygodnika NOT „Przegląd Techniczny – Innowacje” w latach 1979–1981.

Absolwent studiów magisterskich i doktoranckich Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 80-tych i 90-tych założył ośrodek psychoterapii (Laboratorium Psychoedukacji) i wydawnictwo (Jacek Santorski & Co). Aktualnie obie te firmy posiadają i prowadzą jego dawni wspólnicy.

Aktualnie Jacek Santorski jest współwłaścicielem Grupy Firm Doradczych VALUES oraz Laboratorium Psychologii Zdrowia - ośrodka superwizji i szkoleń dla lekarzy.

W 2010 r. rozpoczęła działalność Akademia Psychologii Przywództwa, autorski program Jacka Santorskiego i prof. Witolda Orłowskiego (projekt Values i Szkoły Biznesu Politechniki Warszawskiej).

W latach 2012–2014 był członkiem Rady Gospodarczej przy Prezesie Rady Ministrów.

Autor kilkunastu książek, jest wysoko cenionym mówcą i konsultantem, popularyzuje psychologię dobrego życia i zdrowego biznesu w prasie, radio oraz TV. Od kilkudziesięciu lat interesuje się filozofią Wschodu, sztukami walki, jogą i zen.

Marcin Skrzypek – działacz społeczno­‑kulturalny w Lublinie, pracownik lubelskiego Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” i muzyk folkowej Orkiestry św. Mikołaja. Z wykształcenia anglista. Z zamiłowania analityk kultury i publicysta. Ostatnio współautor aplikacji Lublina do tytułu ESK 2016 oraz Strategii Rozwoju Lublina 2020. Popularyzator kultury przestrzeni, partycypacji społecznej i tzw. kultury szerokiej (d.i.y, kultury niszowe itp.). Członek Rady Programowej Kongresu Obywatelskiego.

Absolwentka geografii społeczno - ekonomicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego (praca magisterska: Dziedzictwo kulturowe Krakowa jako czynnik identyfikacji regionalnej w Małopolsce), studiów podyplomowych Zarządzanie na Wydziale Prawa i Administracji UJ oraz Studium Pedagogicznego UJ.

W 2003 roku obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego (praca doktorska: Przemysły kultury - wpływ na rozwój miast) i uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie zarządzanie. W czasie studiów doktoranckich stypendystka Ministra Edukacji, Kultury i Nauki Królestwa Niderlandów na Uniwersytecie Erasmusa w Rotterdamie. Od 1998 do 2007 r. pracownik naukowo - dydaktyczny w Instytucie Spraw Publicznych UJ. W tym czasie prowadziła zajęcia dydaktyczne m.in. z polityki regionalnej oraz zarządzania kulturą. Współautor Narodowej Strategii Rozwoju Kultury, autor licznych artykułów naukowych i ekspertyz z zakresu zarządzania kulturą i finansowania kultury ze środków europejskich m.in. Rola samorządów w realizacji zadań z obszaru kultury, Przemysły kultury - ekonomiczny wymiar kultury, Strategie rozwoju przemysłów kultury w miastach, Finansowanie kultury ze środków Unii Europejskiej, Wpływ kultury na rozwój miast.

W latach 2003-2004 kierownik zespołu ds. funduszy strukturalnych i strategii kultury w Narodowym Centrum Kultury oraz pełnomocnik Ministra Kultury ds. Narodowych Programów Kultury. Od 2004 r. pracownik Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, najpierw jako Dyrektor Departamentu Współpracy z Samorządami, potem Departamentu Strategii Kultury, Spraw Europejskich i Funduszy Europejskich. W tym czasie odpowiadała m.in. za wdrażanie funduszy strukturalnych UE oraz Mechanizmu Finansowego EOG i Norweskiego Mechanizmu Finansowego, sprawy europejskie, promocję kultury polskiej za granicą oraz wdrażanie Narodowej Strategii Rozwoju Kultury.  Od 2008 do 2015 roku Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Obecnie zajmuje stanowisko dyrektora Departamentu Funduszy Europejskich w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Lider programu Szkoła Ucząca się (SUS), prowadzonego od 2000 roku przez CEO i Polsko-Amerykańską Fundację Wolności. 

Doktor nauk pedagogicznych, trener i superwizor treningu grupowego Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP).  W latach 1980–89 kierował przedszkolem i Ośrodkiem Rozwoju Umiejętności Wychowawczych przy PTP. W latach 1989–1994 był dyrektorem Departamentu Kształcenia i Doskonalenia Nauczycieli w Ministerstwie Edukacji Narodowej i dyrektorem polsko-amerykańskiego programu Edukacja Obywatelska w Społeczeństwie Demokratycznym. Od 1996 r. członek międzynarodowego stowarzyszenia Ashoka International.

W 2002 r. na Światowym Forum Ekonomicznym nagrodzony przez Schwab Foundation for Social Entrepreneurship tytułem „Wybitny Innowator Społeczny". W 2006 r. został pierwszym laureatem Penn Kemble Award za wybitny wkład w edukację dla demokracji.

W 2011 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitny wkład w budowanie społeczeństwa obywatelskiego w Polsce po 1989 r.

Polski prawnik, bankowiec, w latach 1991–2003 prezes Banku Handlowego, w latach 2003–2006 prezes Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń, od 2010 prezes BRE Banku, po zmianie nazwy − mBanku.

Cezary Stypułkowski studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. W późnych latach osiemdziesiątych jako stypendysta Fullbrighta studiował na Business School uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku. Przez trzynaście lat kierował zarządem Banku Handlowego S.A. .W tym okresie, wraz z zespołem, przekształcił tę instytucję w lidera bankowości korporacyjnej i inwestycyjnej w Polsce, wprowadzając bank z sukcesem na giełdę.

W 2003 r. został powołany na stanowisko prezesa zarządu Grupy PZU. Wraz ze swoimi współpracownikami przez trzy lata skutecznie zarządzał tą organizacją, czego efektem było potrojenie jej wyniku netto oraz wyceny. W 2006 r. został Dyrektorem Zarządzającym banku inwestycyjnego J.P. Morgan na Europę Środkową i Wschodnią.

Cezary Stypułkowski był też członkiem Międzynarodowej Rady Doradczej Zarządu Deutsche Banku, Międzynarodowej Rady Doradczej INSEAD, członkiem rady Międzynarodowego Instytutu Finansów w Waszyngtonie, oraz członkiem Geneva Association.

dr hab. nauk o polityce, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm RP (KP Prawo i Sprawiedliwość), w l. 2007-2008 wiceminister spraw zagranicznych i podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, b. członek Rady Służby Cywilnej  i doradca strategiczny w Parlamencie Europejskim (Frakcja Europejskich Konserwatystów i Refomatorów), autor licznych publikacji z zakresu integracji europejskiej i administracji publicznej, laureat Nagrody Prezesa Rady Ministrów 2011 za rozprawę habilitacyjną ("Dynamika systemu europejskiego"). Od 2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP.

Współzałożycielka i redaktor naczelna Wydawnictwa Karakter. Absolwentka filologii romańskiej UJ. W latach 1999-2008 redaktorka w Wydawnictwie Znak, gdzie kierowała działem literackim, a później pełniła także funkcję zastępcy redaktora naczelnego.  Laureatka nagrody "Literatury na Świecie" w kategorii Nowy Głos za przekład książki Tahara Ben Jellouna "To oślepiające, nieobecne światło". Współpracuje z Muzeum Etnograficznym w Krakowie.

Współzałożyciel, wieloletni Prezes, a obecnie Przewodniczący Rady Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową, inicjator Kongresu Obywatelskiego. Promotor publicznej refleksji i debaty nad tożsamością i wspólnotowością Polaków. Doktor nauk ekonomicznych. Współtwórca polskiej myśli transformacyjnej dotyczącej gospodarki. Autor wielu opracowań na temat kulturowych przesłanek i uwarunkowań rozwoju. Wydawca serii wydawniczej „Wolność i Solidarność” (od 2005). W latach 80. zaangażowany w gdańskiej „Solidarności”, w stanie wojennym współpracował z podziemiem. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego.

Od grudnia 2020 r. Prezes Zarządu Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową. Z IBnGR związany od 2005 r., gdzie pełnił funkcję Wiceprezesa Zarządu (2011‑2020), Dyrektora Centrum Strategii Energetycznych (2011‑2016), a wcześniej pracownika naukowego w obszarze badawczym „Przedsiębiorstwa i Innowacje”. Absolwent Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego.

Inżynier, menedżer, prezes Telekomunikacji Polskiej (2006-2013), przewodniczący Rady Nadzorczej Orange Polska (od 19 września 2013).

Absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej. Specjalizował się w logistyce i systemach wspomagania decyzji. Ukończył studia podyplomowe w dziedzinie zarządzania systemami przemysłowymi w Ecole Centrale w Paryżu.

Od 2009 r. członek Rady Dyrektorów Atlantic Council of the United States, czołowego amerykańskiego think tanku, zajmującego się inicjowaniem publicznych debat na temat polityki międzynarodowej. Jest także członkiem Rady Fundacji Centrum im. prof. Bronisława Geremka. Od września 2010 r. prezes Francuskiej Izby Przemysłowo-Handlowej w Polsce. Od maja 2013 członek Rady Nadzorczej PLL LOT, a od 13 listopada 2013 do końca 2015 r. członek Rady Nadzorczej WorkService SA. W latach 2016-2019 pełnił funkcję Prezesa Zarządu WorkService SA.

W kwietniu 2016 został powołany na funkcję Przewodniczącego Komitetu Dialogu Społecznego przez Prezydium Krajowej Izby Gospodarczej.

27 czerwca 2019 został wybrany na funkcję prezydenta Konfederacji Lewiatan, zastępując na tym stanowisku Henrykę Bochniarz.

Ekspert w międzynarodowych projektach dotyczących partycypacji oraz partnerstw. Od 13 lat związany z Trójmiastem, gdzie m.in. prowadził rewitalizację społeczną jednej z dzielnic Gdyni oraz współtworzył strategię „Gdańsk 2030 Plus”. Od kilku lat współpracuje z Ministerstwem Infrastruktury i Rozwoju (MIIR) jako moderator konferencji i warsztatów. Współmoderował przygotowania do nowoprzyjętej Karty Lipskiej 2.0 w dziedzinie polityki miejskiej. Współpracuje z Gdańskiem w projektcie URBACT: „My Generation at Work”, tworząc m.in. sieć nauczycieli „Kreatywna Pedagogika”, mającą na celu rozwijanie warsztatu gdańskich nauczycieli. Był wiodącym ekspertem sieci URBACT „Boosting Social Innovation” z 12 miastami (m.in. Paryżem, Mediolanem czy Barceloną), a obecnie prowadzi sieć transferu w dziedzinie rewitalizacji „Urban Regeneration Mix”, której przewodniczy Łódź. Absolwent Uniwersytetu Londyńskiego.

Konsultant, były urzędnik państwowy i samorządowy, absolwent m.in. Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (1996). W latach 1996 – 2003 ekspert w dziedzinie finansów publicznych w Biurze Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu. W latach 2003-2010 pracował w Urzędzie m.st. Warszawy, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, Narodowym Banku Polskim i Kancelarii Prezydenta RP, pełniąc funkcje kierownicze i eksperckie. Współtworzył i wdrażał największy w polskiej administracji samorządowej program przebudowy systemu obsługi mieszkańców w Urzędzie m.s.t Warszawy. W MSWiA m.in. brał udział w pracach nad programem modernizacji Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu. Doradca Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2008/2009) i Szefa Kancelarii Prezydenta RP (2009/2010).