Ekolog, naukowiec, działacz społeczny, minister środowiska w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego (w 1991) i Donalda Tuska (od 16 listopada 2007 do 1 lutego 2010).

W 1992 założył Fundację EkoFundusz, zajmującą się ekokonwersją polskiego długu. Do października 2007 nieprzerwanie był prezesem zarządu tej organizacji. W latach 1994–1995 był wiceprzewodniczącym Komisji ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju (UN Commission on Sustainable Development) w Nowym Yorku. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję doradcy Sekretarza Generalnego OECD w Paryżu. Reprezentował Polskę w Komisji Europejskiej (w Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, w Komisji ds. Przemian w Przemyśle). Uzyskał członkostwo w Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk z siedzibą w Salzburgu, radzie patronackiej Instytutu Jagiellońskiego, Komitecie Naukowym PAN "Człowiek i Środowisko", Państwowej Radzie Ochrony Środowiska oraz Komitecie Narodowym do Spraw Współpracy z Międzynarodowym Programem Zmiany Globalne Geosfery i Biosfery (IGBP Global Change).

W 1996 został laureatem największej w Europie nagrody „Der Deutsche Umweltpreis” (tzw. „ekologiczny nobel”) w ochronie środowiska za całokształt dokonań jako naukowiec, polityk i działacz ekologiczny.

Autor ponad 170 publikacji oraz 6 książek z zakresu ochrony środowiska i ekorozwoju. Uczestnik kilkuset konferencji krajowych i ponad stu konferencji zagranicznych, na których wygłaszał referaty.

Odznaczenia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec